کد مطلب:21496 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

آيا همان ميلي كه ما را به سوي معشوق مجازي مي كشاند به سوي معشوق حقيقي نيز مي كشاند

انسان علاوه بر تمايلات جسماني، يك سلسله تمايلات روحاني نيز دارد. عشق شهواني بيشتر در رابطه با جسم ماست ولي عشق الهي و روحاني ربطي به جسم ندارد و در راستاي قلب و روح ماست، انسان از روي فطرت خداشناس، خداگرا و خداپرست است. عشق و محبت الهي در سويداي قلب ما نهفته است. {Sز شبستان ازل تا كه شدم محو وجود# نغمه عشق تو انداخت طنين در گوشم S} {Hو بعثهم في سبيل محبته H}{M ؛ خداوند متعال خلايق را در مسير محبتش سوق دادM}{V، (صحيفه سجاديه ، دعاي اوّل)V}. بنابر اين عشق حقيقي كه همان عشق الهي است، ربطي به عشق شهواني و مجازي ندارد. بله رشحاتي از آن حالت را در اين مورد مي توان جست وجو كرد. به همان صورت كه اگر انسان عشق مجازي پيدا كرد، گاه چنان شيفته و عاشق مي شود كه چيزي جز عشق و جمال معشوق نمي شناسد. هم چنين اگر عشق الهي به كسي دست داد، چنان شيفته جمال حق مي شود كه ديگر غير خدا را هيچ مي انگارد. {Sآوازه جمالت از جان خود شنيديم # چون آب و باد و آتش در عشق تو دويديم S} {Sاندر جمال يوسف گر دست ها بريدند# دستي به جان ما بر، بنگر چها بريديم S} در اين زمينه ر. ك : «سيري در نهج البلاغه»، استاد شهيد مطهري (ره).